Sztuka

UWAGA UWAGA: nasza strona stosuje pliki cookies zwane też ciasteczkami, które pozwalają nam lepiej Ciebie poznać, usprawnić działanie strony, dostosować reklamy do Twoich preferencji oraz ulepszyć nasze produkty i usługi Nie masz nic przeciwko? Kliknij OK. Chcesz dowiedzieć się więcej?
Sprawdź zasady ochrony prywatności oraz Politykę cookies.
#OPENER2024
3 - 6.07.2024, Gdynia
Lotnisko Gdynia-Kosakowo

TOTEM

GALERIA
Maurycy Gomulicki, "Totem"

ANTEK

GALERIA
Paweł Althamer, "Antek"

2012

Sztuka na Open'erze to projekt, który z powodzeniem realizujemy od 2012 roku. Co roku ponad 100 tysięcy osób uczestniczy nie tylko w koncertach, ale także w przedstawieniach teatralnych realizowanych między innymi we współpracy z Nowym Teatrem czy seansach najlepszych dokumentów filmowych w ramach Alter Kina. Elementami, które na stałe wpisały się w przestrzeń festiwalową są również Muzeum, tworzone we współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, oraz Galeria Open’era.

Open’er otworzył się także na muzykę współczesną, goszcząc na głównej scenie Krzysztofa Pendereckiego i orkiestrę AUKSO w projekcie penderecki//greenwood. Dziś trudno wyobrazić sobie lepszą oprawę koncertu penderecki//greenwood niż tonący w mleku wielotysięczny tłum zasłuchany w „Polymorphii”. Bez wątpienia mgła w czasie tego wyjątkowego koncertu na Main Stage będzie przywoływana w festiwalowych wspomnieniach jeszcze przez wiele lat. Poruszenie Mistrza Pendereckiego kłaniającego się przed ledwie widoczną we mgle publicznością także - dla takich chwil warto tu być.

Plakaty 2019

2019

2019

  • „INNI LUDZIE” (prod. TR Warszawa)

    Spektakl w reżyserii Grzegorza Jarzyny oparty jest na hiphopowym poemacie Doroty Masłowskiej, jednej z najważniejszych polskich pisarek młodego pokolenia oraz autorki głośnych dramatów ("Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku" i "Między nami dobrze jest").

    Miejscem akcji, a zarazem zbiorowym bohaterem tej miejskiej antyballady jest Warszawa; pogrążona w smogu i depresji metropolia, napędzana narkotykami i alkoholem. Miasto, które przyciąga karierowiczów i nieudaczników, artystów i pracowników korporacji, studentów i emigrantów, obiecując złudne szczęście i podrabiany sukces. Przewodnikiem po miejskiej dżungli jest 32-letni Kamil, chłopak z warszawskiego Grochowa, który dorabia sprzedażą narkotyków i marzy o karierze hiphopowca. Razem z nim wyruszamy w podróż w głąb miasta, konfrontując się z różnymi środowiskami i społecznymi klasami.

    „Inni ludzie” to próba portretu Polski trzy dekady po transformacji, opowieść o wspólnocie, którą od środka rozsadzają uprzedzenia i nienawiść. Rzecz o polskim społeczeństwie,
    w którym pęka międzyludzka więź, a narodowa tożsamość budowana jest na wrogości do innych: Ukraińców, Wietnamczyków czy gejów. To historia ludzi, opętanych wizją wirtualnego szczęścia, opowiedziana trashowym językiem reklam, internetowych wpisów i medialnych doniesień, który zatruwa jak smog i blokuje autentyczną komunikację. Spektakl powstał we współpracy z twórcami polskiej sceny hip-hopowej i w partnerstwie z wytwórnią PROSTO.

     

    „WYJEŻDŻAMY“ (prod. Nowy Teatr)

    Po kilkunastu latach od premiery „Kruma" Krzysztof Warlikowski powraca do twórczości Hanocha Levina. Krum wraca do ojczyzny po nieudanej wyprawie za granicę, wciąż pełen nadziei na spełnienie. Teraz wszyscy chcą gdzieś wyjechać. Wielka światowa wędrówka w tekście Levina znajduje swoje lokalne oblicze i lokalną skalę, w której odzwierciedlają się wszystkie niepokoje i ruchy w skali makro. Szykuje się rebelia, bunt dojrzałości przeciwko zawłaszczaniu terytorium wolności i wtłaczaniu naszego życia w tryby spokoju, oferowanego w zamian za uległość. W „komedii na osiem pogrzebów” kierunek podróży najczęściej prowadzi na tamten świat. Mimo biletu w jedną stronę, ochota na wyjazd nie maleje. Czy naprawdę jednak życie jest gdzie indziej? Czy nie lepiej i mądrzej skoncentrować się na budowie wspólnoty? Czy teraz jest czas romantycznych gestów, czy pozytywistycznej pracy dla wspólnego dobra?

     

    „ŚWIĘTA KLUSKA” (prod. Komuna/Warszawa)

    "Święta Kluska" to super-produkcja Komuny Warszawa - jednego z najważniejszych polskich teatrów niezależnych.

    Tytułowa KLUSKA to bulterierka, ciągle bardzo głodna, spędzająca radosne szczenięctwo w domu bezdzietnej pary kreatywnych pracowników korporacji. Pani STARA wypatruje życia, które według niej jest zawsze gdzie indziej, a jej dużo starszy konkubent STARY jest bardzo nieśmiały. Z czasem KLUSKA sprawia im coraz więcej kłopotów, a samotność kieruje ją w stronę Bogapsy. Ten tragikomiczny i minimalistyczny musical na trójkę aktorów oparty jest na prawdziwej biografii, z lekką domieszką fantazji.

    Reżyserką spektaklu jest Agnieszka Smoczyńska, nagrodzona na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film „Fuga”. Uwagę filmowego świata zwróciła już w 2015 roku za sprawą filmu „Córki Dancingu”, który był dystrybuowany m.in. w Stanach Zjednoczonych i Japonii. Autorami libretta „Kluski” są Robert Bolesto i Zuzanna Wrońska. Robert Bolesto to dramaturg i scenarzysta, współpracujący m.in. z TR Warszawa i Teatrem Powszechnym. „Córki Dancingu” czy „Ostatnia Rodzina” to jego scenariusze, które z wielkim sukcesem przeniesiono na ekran.

    Muzyka, czyli element bez którego ten holy-hop-dog musical obyć się nie może, to wynik współpracy Zuzanny Wrońskiej i Marcina Macuka. Para spotkała się już podczas tworzenia ścieżki dźwiękowej do „Córek Dancingu” Smoczyńskiej. Wrońska na co dzień jest związana z projektem Ballady i Romanse, Macuk to postać znana z twórczości o dużym spektrum gatunkowym – produkuje (m.in. NOSOWSKA), kompozytor oraz muzyk (m.in zespoły HEY i Pogodno).

  • Najgłośniejsza wystawa 2019 roku „Daniel Rycharski. Strachy” zagościła na Open’erze. Wspólnie z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie/ Museum of Modern Art in Warsaw zaprezentowaliśmy jednego z najciekawszych artystów młodego pokolenia. „Strachy" to przegląd działalności twórcy, który współpracując z tak różnymi grupami jak stowarzyszenia rolnicze i religijne, koła gospodyń wiejskich czy aktywiści LGBT+, w swoich pracach mierzy się z wieloma społecznymi uprzedzeniami.

    Daniel Rycharski, Strachy, Kurówko, 2018. Fot. Daniel Chrobak

  • Program Alterkina podczas Open’er 2019 był mocno zróżnicowany tematycznie. Cztery sekcje filmowe - MOC KOBIET / MUZYKA & REWOLUCJE / SZTUKA & WIZJE / MY, LUDZIE uchwyciły najistotniejsze zjawiska artystyczne i społeczne ze znaczącym udziałem obrazów skoncentrowanych na twórczości muzycznej. Znalazły się w nim filmy przekrojowe, ukazujące szerokie spektrum zjawisk [„Cała przyjemność po stronie kobiet”, "Antropocen: epoka człowieka”, „My Generation”], filmy o ikonach świata kultury i sztuki [Agnès Varda, PJ Harvey, Alexander McQueen, Elena Ferrante, Jean Paul Gaultier], dokumenty ukazujące ważne działania społeczne jak obywatelskie dochodzenie do prawdy [„Bellingcat”], czy walka z rasizmem i uprzedzeniami [„Co zrobisz, gdy świat stanie w ogniu?”]. Nie zabrakło też obrazów pokazujących niezłomność ludzkiego ducha [„Stroiciel Himalajów”, „Lato”] oraz fascynujących eksperymentów artystycznych [„Symfonia Fabryki Ursus”]. W Alterkinie odkryliśmy świat, na wskroś ludzki, zaangażowany, pełen pasji, ciekawości, wrażliwości i w konsekwencji walki o lepsze jutro.

     

    MOC KOBIET // WOMEN POWER

    Sekcja MOC KOBIET // WOMEN POWER prezentuje obrazy filmowe ukazujące sylwetki wpływowych i silnych kobiet - ikonicznych artystek i działaczek [Agnès Varda, Letizia Battaglia, Elena Ferrante], skupione na omawianiu istotnych ruchów społecznych, poruszające problematykę dyskryminacji, feminizmu, tolerancji i równych szans [„Cała przyjemność po stronie kobiet ], odpowiadające na pytanie, co oznacza być kobietą w XXI wieku?, ukazujące procesy twórcze niezbędne do powstania sztuki o wielkim ładunku emocji i wrażliwości [„Varda według Agnès”, „Ustrzelić mafię”, Ferrante Fever. Gorączka czytania” ].

    „Varda według Agnès” | „Varda by Agnès”

    Reżyseria / Director: Agnès Varda

    Francja / France / 2019 / 115 min.

    „Cała przyjemność po stronie kobiet” | „#Female Pleasure”

    Reżyseria / Director: Barbara Miller

    Szwajcaria, Niemcy / Switzerland, Germany / 2018 / 97 min.

    „Ustrzelić mafię” | „Shooting the Mafia”

    Reżyseria / Director: Kim Longinotto

    Irlandia, Stany Zjednoczone / Ireland, USA / 2018 / 94 min.

     Ferrante Fever. Gorączka czytania” | Ferrante Fever”

    Reżyseria / Director: Giacomo Durzi

    Włochy / Italy 2017 / 76 min.

     

    MUZYKA & REWOLUCJE // MUSIC & REVOLUTIONS

    Sekcja MUZYKA & REWOLUCJE // MUSIC & REVOLUTIONS to wybór filmów eksplorujących świat muzyki z uwzględnieniem największych gwiazd. Poznajemy złożony proces dochodzenia do powstania dzieła muzycznego w „PJ Harvey. A Dog Called Money”, a także wkraczamy za kulisy kulturalnych rewolucji w „My Generation” oraz „Lato”. Towarzyszymy artystom w ważkich procesach przemiany rzeczywistości wewnętrznej oraz zewnętrznej. Nie zabraknie także eksperymentów formalnych jak „Symfonia Fabryki Ursus” oraz podróży do niezwykłych zakątków świata w „Stroicielu Himalajów”, które z pasją udowadniają, że muzyka nie ma i nie zna granic.

    „Symfonia Fabryki Ursus” | „Symphony of The Ursus Factory”

    Reżyseria / Director: Jaśmina Wójcik

    Polska / Poland / 2018 / 60 min.

    „Stroiciel Himalajów” | „Piano to Zanskar”

    Reżyseria / Director: Michal Sulima

    Wielka Brytania / Great Britain / 2018 / 86 min.

    „PJ Harvey. A Dog Called Money” | „A Dog Called Money”

    Reżyseria / Director: Seamus Murphy

    Irlandia, Wielka Brytania / Ireland, Great Britain / 2019 / 92 min.

    „Lato” | „Leto"

    Reżyseria / Director: Kirył Serebrennikow

    Rosja, Francja / Russia, France / 2018 / 126 min.

    „My Generation”

    Reżyseria / Director: David Batty

    Wielka Brytania / Great Britain / 2017 / 85 min.

     

    SZTUKA & WIZJE // ART & VISIONS

    Sekcja SZTUKA & WIZJE // ART & VISIONS - przedstawiamy wizje, które na długo zostają w pamięci, wyjątkowe osobowości i ruchy artystyczne, które wciąż trwają i w niezwykły sposób oddziaływują na rzeczywistość. Sekcja jest kalejdoskopem form i doświadczeń, które nikogo nie pozostawiają obojętnym. Sięgamy za kulisy świata mody [„McQueen”, „Jean Paul Gaultier. Szyk i krzyk” ] oraz architektury i dizajnu [„Duch Bauhausu”]. Wyruszamy w artystyczną podróż i towarzyszą nam w tej drodze sami wizjonerzy i genialni rewolucjoniści.

    „Duch Bauhausu” | „Vom Bauen der Zukunft –100 Jahre Bauhaus”

    Reżyseria / Director: Niels Bolbrinker, Thomas Tielsch

    Niemcy / Germany / 2018 / 90 min.

    „McQueen”

    Reżyseria / Director: Ian Bonhôte, Peter Ettedgui

    Wielka Brytania / Great Britain / 2018 / 111 min

    „Jean Paul Gaultier. Szyk i krzyk” | „Jean Paul Gaultier: Freak And Chic”

    Reżyseria / Director: Yann L’Hénoret

    Francja / France / 2018 / 90 min.

     

    MY, LUDZIE // WE, THE PEOPLE

    Sekcja MY, LUDZIE // WE, THE PEOPLE - my, ludzie jesteśmy bohaterami tej sekcji - nasza odwaga, otwartość, wolność, duch, wpływ na otoczenie i środowisko, nieugięta wola kształtowania teraźniejszości i przyszłości. Pokazujemy różne oblicza Antropocenu - epoki człowieka - z jaką determinacją odkrywamy prawdę [„Bellingcat”], jak walczymy o przetrwanie i godność [„Co zrobisz, gdy świat stanie w ogniu?”] i jaki świat w konsekwencji kreujemy tu i teraz ["Antropocen: epoka człowieka”].

    „Antropocen: epoka człowieka” | “Anthropocene: The Human Epoch”

    Reżyseria / Director: Jennifer Baichwal, Nicholas de Pencier, Edward Burtynsky

    Kanada / Canada / 2018 /87 min.

     „Bellingcat: prawda w czasach postprawdy" | “Bellingcat”

    Reżyseria / Director: Hans Pool

    Holandia / Netherlands / 2018 / 88 min.

    „Co zrobisz, gdy świat stanie w ogniu?” | „What You Gonna Do When the World's on Fire?”

    Reżyseria / Director: Roberto Minervini

    Włochy, Stany Zjednoczone, Francja / Italy, USA, France / 2018 / 123 min.

Plakaty 2018

2018

2018

  • Teatr na Open’erze: 100 lat niepodległości i co dalej? „Wesele” Jana Klaty, „Cezary idzie na wojnę” i „2118. Karasińska”

    W setną rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę Teatr na Open’erze był strefą wolnego patriotyzmu i nieskrępowanej krytycznej myśli o nacjonalizmie i przyszłości.

    Teatralne namioty wypełniło „Wesele” Wyspiańskiego w reżyserii Jana Klaty – jego ostatni spektakl zamykający dyrekcję w Narodowym Starym Teatrze, „2118. Karasińska” Anny Karasińskiej z Nowego Teatru i „Cezary idzie na wojnę” Cezarego Tomaszewskiego z Komuny// Warszawa. To świetne spektakle pokazujące alternatywne możliwości i sposoby myślenia o wspólnocie i jej fundamentach. Co sprawia, że czujemy się razem, identyfikujemy z innymi, działamy i myślimy wspólne. Czy na pewno tym fundamentem jest narodowość, a nie wielkie idee społeczne zdolne poruszyć wystygłe serce wspólnoty?

    „Wesele” Klaty z potężnym brzmieniem blackmetalowej Furii od razu po premierze stało się legendą. Dawno tekst Wyspiańskiego nie powiedział nam tylu prawd o nas samych. To najlepsza lekcja obywatelskości z krytycznym dystansem.

    Cezary Tomaszewski zaprowadził nas na prywatną wojnę ze stereotypami męskości, waleczności i bohaterstwa, a wszystko to w rytm pieśni Stanisława Moniuszki.

    Anna Karasińska pokazała nam swoją wizję ludzkości z przyszłości. Zobaczyliśmy siebie za sto lat, a z tej perspektywy łatwiej nam dostrzec, czy na pewno wszystko co dzisiaj robimy, robimy dobrze…

    Kuratorami siódmej edycji Teatru na Open’erze byli Alter Art i Nowy Teatr w Warszawie.

  •  „Jutro będzie wojna?” to wystawa przygotowana przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Alter Art. Jej tytuł jest wyrazem obaw przed powrotem konfliktów zbrojnych. W kontekście stulecia niepodległości stara się zwracać uwagą, na to, czego nie widać poprzez militarną historię. W ramach naszych działań pytamy: kim są Polacy jako wspólnota polityczna, kiedy wymyślono nowoczesny naród? W poszukiwaniu odpowiedzi przyglądamy się rewolucji społeczno-politycznej wokół insurekcji kościuszkowskiej, odkrywamy inne, „ludowe” historie. Współczesnym podjęciem tematu jest spektakl „Koniec przemocy” Bogny Burskiej i Magdy Mosiewicz prezentowany o godz. 16. Działania zewnętrzne wraz z komandosami sztuki poprowadził Jerzy Bohdan Szumczyk.

    Artystki i artyści: Andreas Angelidakis, Kader Attia, Yael Bartana, Bownik, Maciej Chodziński, Jill Godmilow, Jerzy Jarnuszkiewicz, Michał Korchowiec, Goshka Macuga, Tomasz Machciński, Karol Radziszewski, Daniel Rycharski, Jerzy Bohdan Szumczyk (wraz z Pawłem Althamerem, Mariuszem Warasem, Michałem Szlagą) Jadwiga Sawicka, Wilhelm Sasnal, Jakub Woynarowski, Lynette Yiadom-Boakye. Kurator: Szymon Maliborski.

    Spektakl "Koniec przemocy"

    Codziennie o 16:00 zapraszamy na spektakl „ Koniec przemocy” Bogny Burskiej i Magdy Mosiewicz/ decyduje kolejność przyjścia

    Obsada
    Anna Grycewicz, Izabela Warykiewicz, Konrad Wosik

    Scenografia
    Maciej Salamon (we współpracy z Bogną Burską, Magdą Mosiewicz, Adamem Witkowskim)

    Muzyka (kompozycja i wykonanie na żywo)
    Maciej Salamon i Adam Witkowski (zespół Nagrobki)

    Kuratorka i producentka
    Emilia Orzechowska

  •  

    KOBIETY

    „Poetka z Arabii” 
    reż. Stefanie Brockhaus, Andreas Wolff
    „Nie jestem czarownicą”
    reż. Rungano Nyoni
    „Motherland”
    reż. Ramona S. Diaz
    „Westwood: Pankówa, Ikona, Aktywistka” 
    reż. Lorna Tucker
    „Ava”
    reż. / dir. Léa Mysius

    MUZYKA

    „Matangi / Maya / M.I.A”
    reż. Steve Loveridge
    „Grace Jones”
    reż. Sophie Fiennes
    “Shut Up And Play the Piano”
    reż. Philipp Jedicke
    „Fugazi – Centrum Wszechświata”
    reż. Leszek Gnoiński, muz. Robert Brylewski

    ART

    „Faces, Places” 
    reż. Agnés Varda, JR
    „Wieża. Jasny dzień” 
    reż. / dir. Jagoda Szelc

    MY, LUDZIE

    „Monogamish” 
    reż. Tao Ruspoli
    “In Praise Of Nothing” 
    reż. / dir. Boris Mitic

    FILMY KRÓTKOMETRAŻOWE / MŁODZI TWÓRCY

    Animacje

    „Inny” reż. M.Magnuska 
    „Kwadratura Koła” reż. K.Specht 
    „Na zdrowie!” reż. P.Ziółkowska
    „Nieprawdopodobnie elastyczny człowiek” reż. K.Specht 
    „Dokument” reż. M.Podolec 
    „Cipka” reż. R.Gąsiorowska 
    „Norma” reż. A. Malinowska 
    „Łańcuszki” reż. A.Błaszczyńska 
    „Klub Seniora” reż. A.Mianowska

    Etiudy dokumentalne

    „Nauka” reż. E.Buchwald 
    „Siostry” reż. M.Hytroś 
    „Jak zostać papieżem” reż. J.Mytnik

    Etiudy fabularne

    „Heimat” reż. E.Buchwald
    „Drżenia” reż. D.Bodzak
    „Szczęście” reż. M.Buchwald

Plakaty 2017

2017

2017

  • (A)POLLONIA

    Spektakl na podstawie tekstów Ajschylosa, Johna Maxwella Coetzeego, Eurypidesa, Hanny Krall, Jonathana Littella i innych

    Reżyseria: Krzysztof Warlikowski

    Adaptacja: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński, Jacek Poniedziałek

    Scenografia i kostiumy: Małgorzata Szczęśniak

    Muzyka: Paweł Mykietyn, Renate Jett, Piotr Maślanka, Paweł Stankiewicz

    Reżyseria świateł: Felice Ross

    Wideo: Paweł Łoziński, zdjęcia: Kacper Lisowski, montaż: Rafał Listopad

    Dramaturgia: Piotr Gruszczyński

    Songi (teksty): Renate Jett

    Songi (wykonanie): Magdalena Popławska

    Stylizacja fryzur i peruki: Robert Kupisz

    Rzeźby: Zofia Remiszewska, Dominik Dlouhy

    Obsada: Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Monika Niemczyk, Maja Ostaszewska, Magdalena Popławska, Andrzej Chyra, Bartosz Gelner, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Zygmunt Malanowicz, Jacek Poniedziałek, Maciej Stuhr, Tomasz Tyndyk / Piotr Polak

    Muzycy: Paweł Bomert, Piotr Maślanka, Paweł Stankiewicz, Fabian Włodarek

    Produkcja: Nowy Teatr

    Koprodukcja: La Comédie de Genève – Centre Dramatique, Festival d’Avignon, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, Théâtre de la Monnaie de Bruxelles, Théâtre National de Chaillot, Théâtre de la Place de Liège, Wiener Festwochen.

    Premiera:

    16 maja 2009 w Warszawie

    16 lipca 2009 w Awinionie

    Ifigenia, Alkestis, Apolonia – trzy ofiary z ludzkiego życia, ofiary losu, przeznaczenia, wojen, ofiary przymusowe i dobrowolne. Składane w czasach mitycznych, kiedy bogowie mieszali się jeszcze do ludzkich spraw i w XX wieku, kiedy było już za późno na jakiekolwiek boskie interwencje, a los ofiar utracił literacki charakter tragedii i stał się tematem dotkliwego reportażu. Warlikowski w „(A)polonii” podejmuje temat ofiarowania w kontekście odpowiedzialności, która w świecie tragedii zironizowanej i zdemistyfikowanej jest wyłącznie sprawą międzyludzką. Jego adaptacja, przygotowana w oparciu o teksty Ajschylosa, Eurypidesa, Hanny Krall, J. M. Coetzeego i wielu innych, jest niesamowitą wędrówką przez wielką rzeźnię, jaką są losy ludzkości. W tej śmiertelnej defiladzie biorą udział nie tylko ludzie, ale także bogowie i herosi, ofiary i kaci, aktorzy i widzowie. Warlikowski burzy niezłomne przekonania na temat ofiarowania. Czy te strzeliste akty nie powinny budzić wątpliwości? Co, jeśli jedno ofiarowanie pociąga za sobą inne ofiary? Czy ten pochód w ogóle można zatrzymać?

    Dyskusja prowadzona jest przy użyciu bardzo różnych rodzajów języka, przez co penetruje nie tylko heroiczne, ale przede wszystkim codzienne aspekty ofiarowania. Odkrywa, co tak naprawdę zdarzyło się, kiedy Ifigenia, Alkestis i Apolonia, która ratowała życie Żydów w czasie II wojny, powiedziały swoje ciche tak, gotowe na poświęcenie życia.

     

    BIAŁA SIŁA, CZARNA PAMIĘĆ

    „Biała siła, czarna pamięć” to spektakl Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku inspirowany reportażem Marcina Kąckiego "Białystok. Biała siła, czarna pamięć". Premiera przedstawienia odbyła się 16 kwietnia 2016 roku.

    Spektakl wyreżyserował Piotr Ratajczak, który odpowiada także za opracowanie muzyczne. Scenografię i kostiumy stworzyła Matylda Kotlińska. Adaptacji dokonał Piotr Rowicki, a ruchem scenicznym zajął się Arkadiusz Buszko. Autorskich konsultacji udzielił Marcin Kącki.

    W spektaklu występują aktorzy Teatru Dramatycznego: Justyna Godlewska-Kruczkowska, Aleksandra Maj, Bernard Bania, Piotr Szekowski, Marek Tyszkiewicz, Franciszek Utko oraz gościnnie: Paweł Pabisiak.

    Zespół aktorski Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku za spektakl „Biała siła, czarna pamięć” otrzymał pierwszą nagrodę na XVI Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość Przedstawiona” w Zabrzu. Piotr Ratajczak został nagrodzony za reżyserię przedstawienia. Zespół twórców scenariusza spektaklu uhonorowano Nagrodą Stanisława Bieniasza. Z kolei jury młodzieżowe nagrodziło grupę aktorską „Białej siły, czarnej pamięci” za „najlepsze przedstawienie rzeczywistości politycznej”. Spektakl bierze udział w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Za rolę w „Białej sile, czarnej pamięci” aktorka teatru – Justyna Godlewska-Kruczkowska została doceniona przez Jacka Sieradzkiego w jego „Subiektywnym spisie aktorów teatralnych”.

     

    HENRIETTA LACKS

    Henrietta Lacks? Nie znam. Takiej odpowiedzi udzieli większość. Anonimowa bohaterka czy ofiara medycyny? Czarnoskóra kobieta wykorzystana do badań naukowych czy jedna z nieuleczalnie chorych pacjentek, której komórki, pobrane do prowadzenia eksperymentów naukowych, okazały się jako pierwsze w historii nauki zdolne do nieśmiertelnego wysiłku?
    To było w roku 1951 w Baltimore. 31-letnia Henrietta zachorowała na raka macicy, zmarła po kilku miesiącach nieefektywnego leczenia. Nie wiedziała o tym, że pobrano jej komórki, które okazały się zdolne do namnażania. Nie dowiedziała się o komórkach HeLa i emocjach, jakie wzbudziły w naukowcach. Osierociła piątkę dzieci, które nie dostały żadnego wsparcia, a nielojalni lekarze zbili na niej kapitał symboliczny i/lub materialny. To melodramat godny hollywoodzkiego kina. Ale czy nie lepiej spojrzeć na historię Henrietty Lacks z perspektywy wspólnej i na chłodno zastanowić się nad sprawą własności komórek? Czy postęp nauki byłby możliwy, gdybyśmy mieli prawo żądać rekompensaty finansowej za oddane tkanki? Czy powstałby cennik komórek? Ile kosztowałyby te zdrowe, a ile zrakowaciałe? Które z nich są cenniejsze? Otwierają się też wątpliwości dotyczące demokratyczności postępu medycyny. Kto na nim zarabia i kto na nim korzysta? Historia Henrietty i komórek HeLa napina bardzo wiele tematów i nie daje żadnych odpowiedzi. Staje się grą z sumieniem, doświadczeniem i przeświadczeniem. A tymczasem gdzieś tam nasze komórki pobrane rutynowo podczas badań, prowadzą już swoje własne życie. Czy tęsknisz za nimi?

    Spektakl, którego premiera odbyła się podczas Festiwalu Przemiany 2016, poddany interwencjom dramaturgicznym oraz przeniesiony do przestrzeni Nowego Teatru zyska nową, pełniejszą formę.

    Scenariusz: Anna Smolar, Marta Malikowska, Maciej Pesta, Sonia Roszczuk, Jan Sobolewski
    Reżyseria: Anna Smolar
    Współpraca dramaturgiczna: Piotr Gruszczyński
    Kostiumy: Anna Met
    Muzyka i opracowanie muzyczne: Natalia Fiedorczuk-Cieślak
    Światła: Rafał Paradowski
    Ruch: Jan Sobolewski & ensemble

    Fryzury: Marek Nowak

    Występują: Marta Malikowska, Sonia Roszczuk, Maciej Pesta, Jan Sobolewski

    Koprodukcja: Nowy Teatr i Centrum Nauki Kopernik
    Partner spektaklu: Fundacja Onkocafe – Razem Lepiej

  • Na zaproszenie Alter Art, organizatora festiwalu, do Muzeum na Open’erze zleciały się diwy, złe wróżki i awanturnice: chuliganki, które tańczą same i dla siebie.

    Kobiece ciało jest zawsze w pracy: tej zawodowej i tej prywatnej. Stale świadczy różne usługi „intymności” – od rozrywki po opiekę. A co dzieje się, kiedy kobieta odmawia pracy na rzecz innych? Przygotowana przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie na festiwal Open’er wystawa przybliża te formy kobiecego buntu, które wyrażają się poprzez taniec i performans. Eksploruje chuligański charakter twórczości i życiowych postaw artystek wizualnych i perfomerek, dla których ciało jest przestrzenią projekcji różnych wizji pożądania, wolności i nieposłuszeństwa.

    W kalejdoskopie póz i gestów, ekstatycznego tańca i niesfornego swagu, publiczność odnajdzie prace niepokornych ikon sztuki feministycznej lat 70. i 80., takich jak Natalia LL, Teresa Tyszkiewicz, Hannah Wilke czy Cosey Fanni Tutti obok dzieł młodszych artystek. Zaproszone performerki w prowokacyjny sposób dotykają napięć pomiędzy „przymusem a wyborem”, pomiędzy schematami władzy i uprzedmiotowienia, reinterpretują dominujące obrazy ciała i porządki estetyczne propagowane przez media i kulturę popularną. Przechodząc od ciał posłusznych i podporządkowanych do ciał niesubordynowanych i ciał w ruchu – chuliganki tańczą, rozkosz i spełnienie odnajdując w performansie i nieskrępowanej kobiecej ekspresji.

    Artystki: Agata Bogacka, Agnieszka Brzeżańska, Cosey Fanni Tutti, Zuzanna Czebatul, Daria Giwer, Justyna Górowska, Maria Magdalena Kozłowska, Natalia LL, Melissa Lacoste, Dominka Olszowy, Paulina Ołowska, Hannah Perry, Fannie Sosa, Frances Stark, $afia Bahmed-Schwartz, Maria Toboła, Teresa Tyszkiewicz, Hannah Wilke, Anna Zaradny, Marta Ziółek i Florentina Holzinger feat. Katarzyna Szugajew

  • KOBIETY / WOMEN

    JACKSON Reż./Dir.: Maisie Crow
    MAYA ANGELOU AND STILL I RISE Reż./Dir.: Bob Hercules, Rita Coburn Whack
    AS I OPEN MY EYES Reż./Dir.: Leyla Bouzid
    ALL THIS PANIC Reż./Dir: Jenny Gage (polska premiera)

    MY, LUDZIE / WE, THE PEOPLE

    PRZEŻYĆ: METODA HOUELLEBECQA / TO STAY ALIVE – A METHOD
    Reż./Dir.: Arno Hagers, Erik Lieshout, Reinier van Brummelen
    UNTITLED Reż./Dir.: Monika Willi, Michael Glawogger
    ZIARNO: NIEZNANA HISTORIA / SEED: THE UNTOLD STORY Reż./Dir.: Jon Betz, Taggart Siegel
    WSZYSTKIE NIEPRZESPANE NOCE / ALL THESE SLEEPLESS NIGHTS Reż./Dir.: Michał Marczak
    LAST MEN IN ALEPPO Reż./Dir.: Feras Fayyad
    MACHINES Reż./Dir.: Rahul Jain
    SAFARI Reż./Dir.:Ulrich Seidl

    MUZYKA & ART / MUSIC & ART

    GIMME DANGER Reż./Dir.: Jim Jarmusch
    ELEKTRO_SONDA Reż./Dir.: Tomasz Knittel (premiera)
    DAVID LYNCH: THE ART LIFE Reż./Dir.: Jon Nguyen, Rick Barnes, Olivia Neergaard-Holm
    EAT THAT QUESTION. FRANK ZAPPA IN HIS OWN WORDS Reż./Dir.: Thorsten Schütte
    MALI BLUES Reż./Dir.: Lutz Gregor
    CHASING TRANE: THE JOHN COLTRANE DOCUMENTARY Reż./Dir.:John Scheinfeld
    (polska premiera)

Plakaty 2016

2016

2016

  • „EWELINA PŁACZE”

    Spektakl o możliwości bycia sobą w świecie, w którym tożsamość człowieka tworzą liczne, często sprzeczne ze sobą narracje. Tekst jest zbudowany z fantazji, obiegowych opinii i wizerunków medialnych aktorek i aktorów. Aktorzy grają tu siebie samych wyobrażonych przez kogoś innego.

    tekst i reżyseria: Anna Karasińska

    współpraca dramaturgiczna: Magdalena Rydzewska

    choreografia: Marta Ziółek

    asystentka reżyserki: Ewelina Pankowska

    obsada: Rafał Maćkowiak, Maria Maj, Ewelina Pankowska, Adam Woronowicz

     

    „SAMOTNOŚĆ PÓL BAWEŁNIANYCH”

    Wyjątkowe i długo oczekiwane przez Widzów wznowienie słynnego spektaklu, przedstawiającego transakcyjny wymiar stosunków międzyludzkich. Opowiada o spotkaniu dwóch mężczyzn w ciemnym zaułku, na obrzeżach miasta. Diler i Klient zaczynają ubijać jakiś podejrzany, może nawet, nielegalny biznes. Widz musi domyślić się, co jest przedmiotem dealu, przeradzającego się w transowy, pojedynek na miny, słowa, pozy, szantaże.

    tekst: Bernard-Marie Koltès

    przekład: Marian Mahor

    reżyseria: Radosław Rychcik

    oprawa wizualna: Marta Stoces

    oprawa muzyczna: The Natural Born Chillers

    obsada: Wojciech Niemczyk, Tomasz Nosinski

     

    „ZRÓB SIEBIE”

    ZRÓB SIEBIE zaczyna się od treningu, nakazu i cielesnej rzeźby. Obiektem eksperymentu jest grupa 5 performerek i performerów, którzy na czas performansu przybierają imiona: High Speed, Coco, Lordi, Glow oraz Beauty. Moderatorką i przewodniczką po tym doświadczeniu jest Marta Ziółek jako Angel Dust. Znajdujemy się gdzieś między siłownią, imprezą techno a korporacyjnym kościołem mindfulness.

    Koncepcja i choreografia: Marta Ziółek

    Kreacja i performance:

    Agnieszka Kryst// Beauty

    Ramona Nagabczyńska// Coco

    Robert Wasiewicz// Glow

    Paweł Sakowicz// High Speed

    Katarzyna Sikora// Lordi

    Marta Ziółek// Angel Dust

  • Marcelo Zammenhoff, „Usta”, 1992

    Wystawa „140 uderzeń na minutę”, przygotowana na Open’er Festival 2016 we współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, prezentowała związki pomiędzy kulturą rave w latach 90. a sztuką współczesną w Polsce. Tytuł nawiązuje do liczby uderzeń na minutę w klasycznym techno (140 bpm – beats per minute).

  • Program filmowych wieczorów w ALTERKINIE podzielony był na 3 bloki tematyczne:

    KOBIETY: „Sonita”, „Tru You Princess (Presenting Princess Shaw)”, „Amazing Nina Simone”, „Björk. The Creative Universe of a Music Missionary”.

    MY, LUDZIE: „Grajmy Dopóki Nas Nie Zabiją”, „Pod opieką wiecznego słońca”, „Pole Walki”,” Ginący świat”, „Kiedy walczą słonie”, „Ellis”.

    MUZYKA & ART: „Amy”, „Cobain: Montage Of Heck”, „The Reflektor Tapes” (Arcade Fire), „Janis: Little Girl Blue”, „Zrujnowane serce” oraz „Les Bosquets”.

  • Justyna Kopińska – dziennikarka, socjolog. Publikuje w Dużym Formacie „Gazety Wyborczej”. Laureatka Amnesty International Journalism Award. Dwukrotna finalistka nagrody im. Teresy Torańskiej w kategorii najlepszy materiał dziennikarski roku, laureatka Grand Press oraz Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego. Dwukrotnie otrzymała wyróżnienie im. Andrzeja Woyciechowskiego.

    Łukasz Orbitowski (1977) – prozaik, felietonista. Autor wielu zbiorów opowiadań i sześciu powieści, m.in. „Szczęśliwa ziemia”, „Tracę ciepło”. Laureat Paszportu „Polityki” za powieść „Inna dusza”. Za tę powieść nominowany także do Nagrody Literackiej  „Nike” oraz do Nagrody Literackiej Gdynia. Prowadzi program „Dezerterzy” na antenie TVP Kultura.

    Jacek Hugo-Bader (1957) – polski dziennikarz i reporter, okazjonalnie także filmowiec, od 1990 związany z „Gazetą Wyborczą”. Dwukrotnie uhonorowany nagrodą Grand Press i głównymi nagrodami Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Nominowany do Nagrody Literackiej Nike i Nagrody im. Beaty Pawlak.

Plakaty 2015

2015

2015

  • W 2015 roku na festiwalu można było zobaczyć dwa kultowe przedstawienia TR Warszawa: poruszające "4.48 Psychosis" w reżyserii Grzegorza Jarzyny z wybitną kreacją Magdaleny Cieleckiej oraz grane po raz ostatni "Cokolwiek się zdarzy, kocham Cię" Przemysława Wojcieszka z muzyką zespołu Pustki wykonywaną na żywo. Ponownie kuratorem programu Teatr na Open’erze był warszawski Nowy Teatr.

    „4.48 Psychosis”

    reżyser: Grzegorz Jarzyna; obsada: Magdalena Cielecka, Katarzyna Herman, Lech Łotocki, Rafał Maćkowiak, Adam Woronowicz

    „Cokolwiek się zdarzy, kocham Cię”

    reżyser: Przemysław Wojcieszek; obsada: Marcin Cecko, Janusz Chabior, Michał Czernecki, Roma Gąsiorowska, Magdalena Kuta, Lech Łotocki, Rafał Maćkowiak, Agnieszka Podsiadlik, Piotr Rogucki, Tomasz Tyndyk, Robert Wabich

    muzyka na żywo: Pustki

  • Po ogromnym sukcesie wystawy z 2014 roku "Pokażcie nam wasze marzenia" (ponad 15 tysięcy widzów) Open'er po raz kolejny podjął współpracę z warszawskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej, tym razem skupiając się na wątku lokalnym. "NIKT NAM NIE WEŹMIE MŁODOŚCI! - jak sztuka i muzyka lat 80. stworzyły alternatywne Trójmiasto" była wystawą pokazującą najbardziej nowatorską i różnorodną scenę artystyczną, jaka powstała w ostatniej dekadzie istnienia PRL. Artyści i zespoły muzyczne z Gdańska, Sopotu i Gdyni tworzyły nową sztukę i kreowały nowe nurty.

    W trójmiejskiej sztuce prym wiedli artyści i artystki związani z Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych w Gdańsku, tacy jak: Grzegorz Klaman, Jacek Staniszewski, Piotr Józefowicz, Jerzy Rymar, Andrzej Awsiej & Joanna Kabala, Marek Rogulski, Borys Czernichowski i Jarosław Fliciński. Unikatowym zjawiskiem lat 80. była formacja TOTART, czyli grupa przyjaciół tworząca wspólnie awangardowe dzieło sztuki totalnej. Gdy artyści trójmiejscy penetrowali nowe obszary sztuki, nadmorscy muzycy kreowali trendy w muzyce i modzie, z silnym uczestnictwem kobiet w życiu artystycznym. Trójmiejską Scenę Alternatywną tworzyły legendarne dziś zespoły: Apteka, Bielizna, Bóm Wakacje w Rzymie, Call System, Dzieci Kapitana Klossa, Marilyn Monroe, Oczi Cziorne, Pancerne Rowery i Po Prostu. Grupy te podbiły Warszawę i Jarocin, a ich mit zbudowała płyta "Gdynia".

    Choć artyści i muzycy Gdańska, Sopotu i Gdyni tworzyli najbardziej wizjonerską i wyrafinowaną sztukę swoich czasów, czas nie obszedł się z dorobkiem lat 80. łaskawie. Znakomita sztuka rodem z Trójmiasta jest dziś "źle obecna", a scena muzyczna pozostała w pamięci "weteranów", nie znajdując ciągłości w nowym pokoleniu muzyków. Celem wystawy było przywrócenie należnej rangi i spopularyzowanie trójmiejskiej sztuki i muzyki w szerszej świadomości młodego pokolenia.

  • KOBIETY

    Filmy o kobietach, o ich sile, odwadze w walce o swoje prawa.

    – „Viviane chce się rozwieść”

    – „Jestem Femen”

    – „Profil: Amina”

    – „It’s a Girl!”

     

    MUZYKA

    Muzyczne wisienki na torcie na zakończenie każdego festiwalowego dnia.

    – „20 000 dni na Ziemi” – jeden dzień z Nickiem Cave’em

    – „Komeda – muzyczne ścieżki życia”

    – „Legenda Kaspara Hausera” – czarno-biały techno-western z wyśmienitą rolą Vincenta Galo i porywającą muzyką Vitalic

    – „Pulp: film o życiu, śmierci i supermarketach”

     

    MY, LUDZIE

    Filmy o sprawach ważnych, aktualnych, bolesnych, pięknych, innych…

    – „O tych, którzy płoną”

    – „Yes Meni idą na rewolucję”…i wciąż nie brakuje im poczucia humoru oraz pomysłów, by zmieniać świat.

    – „Sól Ziemi” – uczta dla oczu i wrażliwości.

    – „Poniżej i powyżej” oraz „W piwnicy” – będą zaskakiwać, prowokować i odsłaniać pomysły na życie, z których istnienia być może nie zdawaliście sobie dotychczas sprawy

    – „Od miejsca do miejsca” – podróż, ukazująca sztukę nowoczesną w wielu niecodziennych odsłonach

    – „Pixadores” – graffiti jako forma protestu i jawnej krytyki społeczeństwa

    – „Wizyta” – filmowa symulacja wizyty kosmitów na Ziemi

  • Nie ma Open’era bez książek i czytania! W trakcie festiwalowych dni zaprosiliśmy Was do udziału w debatach z pisarzami w ALTERCAFE oraz nieformalnych spotkaniach w bibliotece organizowanej wspólnie z Instytutem Książki i Programem Trzecim Polskiego Radia. A wszystko w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa i Projektu Książka na Open’erze.

    W 2012 roku po raz pierwszy Open’er Festival w Gdyni razem z Instytutem Książki i Radiową Trójką zorganizował festiwalową bibliotekę, która została zlokalizowana przy strefie Trójki. W 2015 roku w ALTERCAFE pojawili się wyjątkowi goście:

    – 2 lipca: Ziemowit Szczerek

    – 3 lipca: Magdalena Grzebałkowska

    – 4 lipca: Zygmunt Miłoszewski.

  • Klub Komediowy na Placu Zbawiciela w Warszawie to pierwszy klub komediowy w Polsce. Klub to scena, bar i kawiarnia. Codziennie można obejrzeć spektakle, które są różnymi formami komedii na żywo i przy okazji napić się kawy, wina, zjeść coś. Można zobaczyć tam teatry improwizowane, stand-up, kabaret literacki, skecz show, koncerty, spektakle teatralne i inne inicjatywy sceniczne, które są nowością na warszawskiej scenie teatralnej i klubowej. Na scenie klubu komediowego wystąpili m.in. Janusz Gajos, Jacek Fedorowicz, Szczepan Twardoch, Marcin Masecki, Mariusz Szczygieł, Jakub Żulczyk i inni.

    Klub Komediowy pojawił się na Open’erze w 2015 roku dzięki współpracy z Comedy Central.

Plakaty 2014

2014

2014

  • Po raz kolejny komplet publiczności zasiadł na widowni teatralnej, tym razem oglądając „Dziady” Radosława Rychcika.

    Drugim przedstawieniem była poruszająca, wielokrotnie nagradzana „Podróż Zimowa” Mai Kleczewskiej

  • Projekt Sztuka to już integralna część festiwalu. „Pokażcie nam Wasze Marzenia” – wystawa z kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej była pierwszą w Europie prawdziwie muzealną wystawą dzieł sztuki w przestrzeni wielkiego letniego festiwalu. W ciągu czterech festiwalowych dni, zobaczyło ją 15 tys. osób!

  • Na terenie festiwalu stanęła również instalacja Joanny Rajkowskiej i Michała Rudnickiego. Ich dzieło „Bezdźwięk” dołączyło do Open’erowej Galerii, w której jest już „Totem” Maurycego Gomulickiego oraz „Antek” Pawła Althamera i Grupy Nowolipie.

  • Repertuar ALTERKINA krążył wokół miejsca, gdzie obraz styka się z muzyką. To też dokumenty poruszające tematy ważne i bliskie sercom festiwalowiczów. Wyświetlono przedpremierę filmu „Frank” inspirowanego nietuzinkową postacią Franka Sidebottoma; „Jak nieznajomi” – z kuluarów trasy The National; film improwizowany – „Love Story” oraz przegląd niezwykłych fotografii – „Nowojorska ulica w obiektywie”, dokumenty z tegorocznego festiwalu PLANETE+ DOC: „Uciekinier z Nowego Jorku”„Punkówa”„#chicagoGirl. Facebookowa rewolucja”, „Rewolucja non-stop”, „Podejrzany: Ai Weiwei”.

  • Na scenie ALTERCAFE wystąpił Pożar w Burdelu z przedstawieniem „Pieśni ludu polskiego”. Odnaleziona w tym roku księga obscenicznych pieśni ludowych Oskara Kolberga zainspirowała twórców Pożaru w Burdelu do stworzenia muzycznego show o wypartych korzeniach polskiej piosenki. Na specjalne zaproszenie Open’era, Pożar w Burdelu wystąpił wraz z legendą polskiej sceny alternatywnej lat 90., twórcami rocka obscenicznego – grupą Brothel on Fire.

Plakaty 2013

2013

2013

  • W 2013 roku, Open’er kontynuował rozbudowaną formułę obecności sztuki. Każdego dnia, festiwalowicze mogli obejrzeć aż cztery przedstawienia teatralne. Niewątpliwą atrakcją była polska premiera przedstawienia Nowego Teatru w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, „Kabaret Warszawski”. Przez cztery dni festiwalowe komplet widzów mógł oglądać ten portret współczesnych czasów w gwiazdorskiej obsadzie.

    Spektakl „Courtney Love” Teatru Polskiego we Wrocławiu zestawiał show business Polski lat 90. ze spektakularnym sukcesem zespołu Nirvana i losami tytułowej wokalistki, często oskarżanej o doprowadzenie do rozpadu tria. W tle, Open’er.

    „Nancy. Wywiad”, przedstawienie Nowego Teatru, przekroczyło granicę między teatrem a tańcem i przeniosło publiczność do Nowego Jorku lat 70., gdzie mogli obserwować napięcie między Sidem Viciousem i Nancy Spungen.

    Z pozytywnym przyjęciem spotkał się także „Paw Królowej” Teatru Starego w Krakowie na motywach powieści Doroty Masłowskiej.

  • Na festiwalu było też obecne Muzeum Sztuki Nowoczesnej z „Projekcyjną Maszyną Agitacyjną”. Niezwykła machina, nawiązująca do kosmicznych statków rodem z literatury science fiction początku XX w., wyświetlała przegląd awangardowych filmów z filmoteki muzeum.

    Drugą częścią aktywności MSN były wycieczki „Gdynia w Budowie”. Gdyńscy architekci, artyści, socjologowie, znawcy zabytków, a także zwykli mieszkańcy oprowadzali uczestników Open’era po nierzadko zamkniętych dla szerokiej publiczności miejscach Gdyni – wzoru polskiego modernizmu, marzenia o nowoczesności.

  • Kolejną odsłoną Galerii Open’era była lotnicza instalacja „Antek” autorstwa Pawła Althamera i Grupy Nowolipie. Autobusy marki Ikarus, pomalowane na biało i ułożone w kształt samolotu, stały się polem do popisu dla Open’erowiczów. Przez cztery dni festiwalu, w ruch poszły mazaki, spraye i farby – każdy z uczestników mógł zostawić na „Antku” swój ślad. Instalacja znajdowała się na terenie festiwalu do 2019 roku.

    Paweł Althamer poprowadził także drugą edycję performance’u „Pramień Sonca”, pokazanego w 2012 roku w stolicy Białorusi. Tłum osób ubranych w złote skafandry przeszedł wówczas główną ulicą Mińska, wyrażając swoją nadzieję politycznej wolności i lepszego jutra. Kilkudziesięciu uczestników Open’era włożyło podobne stroje i udało się na powitanie wschodzącego słońca w ostatnią noc festiwalu, po koncercie niezależnych białoruskich zespołów Harotnica i N.R.M.

  • Jak co roku, ALTERKINO zaprezentowało zbiór najciekawszych dokumentów o muzyce, polityce i społeczeństwie. Do zobaczenia były m.in. „Zamknij się i graj”, dokument próbujący odpowiedzieć na pytanie, dlaczego James Murphy /LCD Soundsystem/, będąc u szczytu popularności, zdecydował się na zakończenie działalności zespołu, czy film o akcie protestu, który zdobył rozgłos na całym świecie i stał się symbolem walki z opresyjnym reżimem – „Pussy Riot. Modlitwa punka”, oraz „Detropia”, „Duch Piramidy”, „Kto cię uczył jeździć?”, „Kultura ponad prawem”, „Ludzki Wymiar”, „Metro Myśli”, „Miłość”, „Nie zapomnij mnie”, „Prawdziwe historie”, „Siła Kobiet”, „Sugar Man”, „Wyprawa na Koniec Świata”, „Zamrażając lód”.

Plakaty 2012

2012

2012

  • „Przed spektaklem Andrzej Chyra przypuszczał, że będziemy grać dla 30 osób. Wprost nie mogliśmy uwierzyć, gdy zobaczyliśmy tłum biegnący do namiotu” – tak pierwszą odsłonę spektaklu „Anioły w Ameryce” wspominali aktorzy Nowego Teatru. Nadkomplet widzów „doskwierał” również w Alter Kinie – na wielu projekcjach brakowało miejsc siedzących.

  • „Video Killed the Radio Star, najciekawsze prace wideo i instalacje inspirowane muzyką”. (Charles Atlas, Jake i Dinos Chapman, Jeremy Deller, Rineke Dijsktra i inni)

    Jeden z naszych kultowych hangarów został zaaranżowany na potrzeby Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, gdzie pokazaliśmy najciekawsze prace wideo i instalacje inspirowane muzyką. Ogromne zainteresowanie tą wystawą spowodowało wydłużenie godzin jej otwarcia.

     

  • Nad całym festiwalem górowała – do ostatnich chwil okryta tajemnicą – wielkoformatowa instalacja przygotowana przez Maurycego Gomulickiego. Symbol płodności, rakieta, skojarzenia kosmate i falliczne, lody rożki, sękacz, szyszka, a nawet bożonarodzeniowa choinka – to tylko niektóre z określeń, jakimi Open’erowa publiczność opatrzyła „Totem”. Sam artysta kierował się raczej ideą axis mundis (z łac. „oś świata”). „Dla tysięcy ludzi, którzy tu przyjeżdżają, którzy czekają na koncerty swoich ukochanych zespołów, centralnym punktem jest Open’er” – wyjaśniał Maurycy Gomulicki. Niezwykłe dzieło zainaugurowało Galerię Open’era, Cały projekt sztuki na Open’erze zamierzamy nie tylko kontynuować, ale i rozwijać w następnych latach, pokazując Wam kolejne odsłony twórczości wartych uwagi artystów, reżyserów i kompozytorów.

     

  • "5 rozbitych kamer" Emada Burnata i Guy'a Davidiego
    Nagroda główna Millennium Award, Grand Prix Dolnego Śląska, Wyróżnienie Nagrody Amnesty International

    "Cure For Pain. Historia Marka Sandmana" Roberta G. Bralvera i Davida Ferino
    Nagroda Nos Chopina dla najlepszego filmu muzycznego

    "Gnarr na prezydenta" Gaukura Úlfarssona
    Nagroda Publiczności

    "Ambasador" Madsa Brüggera
    Nagroda SKSiL przyznawana przez publiczność "weekendu z festiwalem PLANETE+ DOC"

    "Kumaré. Guru dla każego" Vikrama Gandhiego

    "A Tribe Called Quest. Życie w rytmie bitów" Michaela Rapaporta

    "Gerhard Richter" Corriny Belz
    Nagroda Doc Art dla najlepszego filmu o sztuce

    "Prezydent nowej Atlantydy" Jona Shenka
    Green Warsaw Award dla najlepszego filmu o tematyce ekologicznej

    "Powrót na Plac Wolności" Petra Loma i Torsteina Grude
    Nagroda Amnesty International

    "I Want (No) Reality" Any Brzezińskiej


    Pozostałe filmy: "INNI (Sigur Rós)" Vincenta Morriseta, "Wszystko płynie" Piotra Ivana Ivanova i Krzysztofa Dziomdziory oraz "Moje lato na Open'erze" Mateja Bobrika.

     

  • Wait for it
  • Wait for it
  • Wait for it
  • Wait for it
  • Wait for it
  • Wait for it
  • Wait for it
  • Wait for it
  • Wait for it